Reizen in contrasten

De opkomende zon geeft het glas en staal van de gebouwen in Panama een warme gloed. Na een uur hebben deze gebouwen hun hard blauwgrijze kleur weer aangenomen. De schoonheid van architectuur wordt zichtbaar en contrasteren prachtig tegen een blauwe hemel. Het leven komt op gang, auto kruipen door de straten, mensen halen snel een broodje en koffie en haasten zich op weg naar hun werk. Panama ontwaakt en de  contrasten in deze stad worden zichtbaar. Carla ontwaakt en roept blij dat de zwelling bij haar enkel minder is en haar voet meer kan belasten. Plannen gemaakt voor een kleine zwerftocht in de contrasten van Panama. Kaartje voor HOHO is nog gelding, eerst naar het Panama kanaal om de schepen door de sluizen te zien gaan. De bus stroomde leeg en de menigte verplaatste zich naar het observatiedek van het Panamagebouw. Daar was een mengelmoes van nationaliteiten, die allemaal gefocust waren op de boten in de verte. Kleine sleepbootje duwden de boten richting van de sluizen en eenmaal aan de monding van de sluizen werden zij vastgemaakt aan 4 kleine sterke locomotiefjes die voortbewegen op een kabelrail. Zij trekken de boten heel langzaam verder de sluizen in. Een zeilboot en een luxe jacht mochten op eigen kracht de sluizen in varen. Een fascinerend schouwspel om de boten van de ene oceaan naar de andere oceaan die zien gaan, met als laatste obstakel, de panamasluizen. De verbeelding is soms mooier, romantischer dan de werkelijkheid. In mijn verbeelding was alles veel groter, ruiger, avontuurlijker. In werkelijkheid is het gewoon een kanaal en twee grote sluizen waar de boten het hoogte verschil moeten overbruggen. Toch was ik gefascineerd door de techniek die hiervoor nodig is, met name omdat er maar een geringe waterverplaatsing mag zijn en de ruimte tussen schip en kade is maar 25 centimeter. Het duurt ongeveer één uur om het schip door de sluizen te loodsen. Wij twijfelden of wij zouden blijven, in de verte kwamen weer twee enorme schepen aan. Dit duurde nog zeker anderhalf uur zou voordat zij ter hoogte van het observatiedek zouden zijn. Mijn wens was ook om zelf met een boot door een deel van het kanaal te varen, het prijskaartje van € 150.00 p.p. past  niet binnen ons budget en  wij besloten om daar vanaf te zien. Ik zal de verbeelding zijn werk laten doen en op deze wijze het kanaal bevaren. Taxi genomen naar de oude stad Panama. Carla loopt soepeler, hoewel ik zie dat zij nog wel pijn heeft. Op mijn vraag of het pijn doet krijg ik een kort en krachtig antwoord, het gaat wel loop maar door. Het lijkt wel of mijn vraag pijnlijker is dan haar verstuikte enkel. Zij geeft wel aan dat zij misschien andere, stevige schoenen moet kopen, waarna wij alle twee hartelijk moeten lachen. Alsof zij daar een verzwikte enkel voor nodig heeft. Het oude Panama staat in schril contrast met het nieuwe Panama. Het heeft een ziel, mensen hangen op straat, een ijscokar met schaafijs en dansenden mensen in een kleine woonkamer. Hier hangt een onvervalste Caribische sfeer. Er zijn veel verpauperde panden en andere worden gerestaureerd of staan nog in de steunbalken. Bij veel andere panden is alleen nog  de gevel in tact en deze worden ondersteund om later te worden gerestaureerd. Wij liepen dieper de wijk in, werden staande gehouden, niet die kant uitgaan, daar zijn buitenstaanders niet welkom. Inmiddels neem ik deze opmerking serieus gezien eerdere ervaringen. De lucht werd inktzwart en boven nieuw Panama hing een sluier van regen. Met de metrobus en metro terug naar het hotel. De weg naar het hotel was in een rivier veranderd, halverwege de straat verdwenen de wielen van de auto’s onder water. Van metro naar hotel waren wij binnen een paar minuten doorweekt en als twee druipende Hola deses kwamen wij hotel binnen. Temperatuur blijft steeds boven de 28 graden en nat worden geeft dan toch een ander gevoel. Vroeg het mandje ingegaan en de volgende dag naar een andere contrast in Panama Stad gegaan. Aan de rand van Panama Stad ligt Parque Metropolitano, een beschermd  natuurgebied met prachtige flora en fauna o.a. luiaards, apen, toekans en andere gevederde vrienden. Het is één van de weinige tropical dry forest langs de pacific coast. Lopen als een luiaard, gezien het pootje van Carla, gingen wij op pad. Binnen een paar minuten waren wij opnieuw drijfnat, niet vanwege de regen maar de hoge vochtigheid zorgde ervoor dat al onze zweetporiën wijd open gingen staan en het vocht eruit sprong. Na anderhalf uur zijn wij gestopt, wij hadden een enorme variatie aan flora en fauna ( twee hagedissen, twee onbekende knaagdieren en heel veel hard werkende mieren) aanschouwd. Taxi aangehouden, gevraagd om ons naar oud Panama te brengen en daar gaan lunchen. Ahh ruïnas, muy bueno. In de taxi kregen wij langzaam het gevoel dat wij een heel andere kant uitreden, nogmaals Viejo Panama ofwel oud Panama. Lachend reageerde de chauffeur met Si en stak zijn duim op. Uiteindelijk kwamen wij langs de kust, hij stopte en wees naar oude ruïnes, Viejo Panama. Dat was niet het oude Panama wat wij zochten en lieten hem de kaart zien. Ajai,ajai riep hij en toen Casco Antigo, wat oude stad betekent. Wij stapten weer in en hij bracht ons naar de oude stad. Wij waren inmiddels een uur onderweg en gingen eerst lunchen. Daarna nog rondgelopen en hadden een ontroerende ontmoeting met een oude man die half in de deuropening van zijn onderkomen zat. Lachend begroette hij ons, ik deed een stap naar binnen, hij was vooral geïnteresseerd in Carla. Ik was verbaast dat hij goed Engels sprak en ik vroeg hem gelijk of ik foto’s mocht maken. Prima, zijn blik nog steeds op Carla gericht. Terwijl ik foto’s maakte toonde hij Carla foto’s van vroeger en trots vertelde hij dat hij toen een aantrekkelijke man was. Het was een aandoenlijk gezicht, zittend op een krukje, looprek en ingeklapte invalidewagentje voor hem. Hij was broos, hoewel zijn stem vitaal en krachtig was. De glinstering in zijn ogen als hij naar Carla keek gaf aan dat hij nog genoeg soul had. Afscheid genomen en weer terug naar hotel. Morgen auto gehuurd om de wereld tussen de twee oceanen verder te gaan verkennen. So far so good.  De foto’s plaats ik morgen, ik ga naar dromenland.