De regen de regen klettert tegen het autoraam

25 april 2016 - Minca, Colombia

Een man in de verte zwaaide of wenkte. Ik keek achterom, niemand te zien. Is deze zwaai of wenk voor mij bedoeld ? Ik wacht af en de man komt naar mij toe. Op afstand begon hij te roepen mr albert mr albert mr albert. Inderdaad dat ben ik als ik op reis ben, moet deze naam altijd opgeven bij boekingen. Hij stond voor mij, gaf mij een hand en Vamos, we gaan. De zon straalde en ik verlangend naar Minca in de Sierra Nevada. De kleine Kia zwoegde de berg op, halverwege kwamen plotseling de eerste druppels op de voorruit. Het was druk op de weg, vooral veel dalend verkeer. Later begreep ik wel waarom !! Hoe hoger wij kwamen hoe harder het begon te regenen. Vlak voor Minca, een dorpje in de Sierra Nevada, stopte de chauffeur, het was tijd voor koffie. Op het terras hingen veel suikerflessen en deze werden druk bezocht door de kolibries. De Colombiaanse koffie was weer fantastisch lekker. De regen nam tropische vormen aan, met oorverdovend geluid kwam de regen uit de hemel gedaald. Het zicht nam af en kwam niet verder dan het regengordijn. De kolibries verdwenen, een enkele kolibrie zag zijn kans om zich uitgebreid aan het suikerwater te laven. Na een uur plensde het nog even hard, de chauffeur had lokaal informatie ingewonnen en kreeg te horen dat het vandaag in de bergen niet meer droog zou worden. Alleen in Santa Marta aan de kust zou het droog blijven, af en toe een buitje. Vandaar de tocht naar beneden van de mensen uit de bergen. Terug naar de auto, de te overbruggen afstand was ongeveer 25 meter, ik heb nooit gedacht dat ik in 25 meter zo drijfnat kon worden, dat zelfs mijn onderbroek en sokken smeekten om uitgewrongen te worden. Op de terugweg keek ik verbaasd naar de dorps taferelen. Kinderen dansten in de regen, mensen zaten onder de overkapping van hun huis koffie te drinken en lachten met de buren. Wat een ontspanning, ik werd daar zelf blij van en hielp mij om mijn tegenslag te relativeren. In Santa Marta ben ik langs het strand gaan lopen, genoot van het staren over de golven en ook van alle paartjes en gezinnen die vrolijkheid over het strand strooiden. Morgen naar Medellin. Zoek de vrolijkheid bij jezelf en geniet ook als het regent, dat is mij vandaag duidelijk geworden. So far so good.

2 Reacties

  1. Zusje:
    27 april 2016
    In Florida genieten van je mooie reisverhalen. Wel een natte boel he. Maar ondanKs dat blijf je genieten. Fijn hoor.
    En in Panama je lief weer in je armen sluiten en dan samen verder genieten. Dikke knuffel van je zusje
  2. Annemieke:
    27 april 2016
    Hai Bert, nu ik dit schrijf vliegt Carla je tegemoed. Zou om 9.30 moeten vertrekken, maar met een half uurtje vertraging, net nog geappt, moet het dus nu gebeuren en gaan jullie heerlijk samen genieten.